Wynagrodzenie minimalne to prawnie dopuszczone wynagrodzenie za pracę w ściśle określonej wysokości. Ustalenie obowiązującego wynagrodzenia minimalnego następuje w postaci przepisów zapisanych w powszechnie obowiązującym zbiorowym układzie pracy. Przepis regulujący wynagrodzenie minimalne może odnosić się do stawki godzinowej lub przy zatrudnieniu na pełny etat, do wynagrodzenia miesięcznego. Prócz międzynarodowych wynagrodzeń minimalnych istnieją również warianty regionalne, które odnoszą się np. do poszczególnych Landów niemieckich lub miast. Inne warianty to specyficzne dla danej branży wynagrodzenia minimalne.
Na podstawie Art.9 Ust.3 GG prawo stanowienia warunków pracy poprzez strony zbiorowe układu pracy w Niemczech gwarantuje to, że koncepcja regulacji wynagrodzenia zależy od stron zbiorowego układu pracy. Mimo, iż nie ma ogólnego i ustalonego przez ustawę wynagrodzenia minimalnego, to poprzez zbiorowe układy pracy można je ustalać odpowiednio dla każdej branży. Obowiązuje ono również dla pracowników wypożyczanych i to tak długo, jak pracodawca wypożycza pracownika innemu pracodawcy.
Reasumując – osoba zatrudniona w niemieckiej agencji pośrednictwa pracy ma zarabiać zgodnie z przyjętym przez daną agencję zbiorowym układem pracy. Każda z tych agencji musi jasno sprecyzować, który układ pracy stosuje w swojej działalności i nie może sama ustalać stawek, jakie płaci swoim pracownikom. Celem wynagrodzenia minimalnego jest przeciwdziałanie zaniżaniu stawek. Polakom zatrudnionym w Niemczech daje to gwarancję na zatrudnienie za sprawiedliwe i legalne wynagrodzenie na odpowiednim poziomie.
Stawka wynagrodzenia jest taka, jak obowiązuje w danym miejscu zatrudnienia, czyli Landzie lub w niektórych przypadkach w konkretnym mieście (np. Berlin), jak również uzależniona jest od kwalifikacji zawodowych pracowników – przypisania do tak zwanej „Entgeltgruppe” (grupy wynagrodzenia), od branży oraz czasu zatrudnienia.
Przykładowo pracownicy budowlani zatrudnieni we wschodnich Niemczech zarobią mniej brutto na godzinę, niż ich koledzy z fachu pracujący na zachodzie kraju. Podobnie elektrycy, malarze, lakiernicy, osoby opiekujące się osobami starszymi i inni fachowcy. W zachodnich Niemczech zarabia się po prostu więcej, co automatycznie przekłada się na stawki minimalne.
Warto dodać, iż rząd niemiecki uchwalając ustawę o „Mindestlohn” miał przede wszystkim na celu ochronę niemieckiego rynku pracy przed napływem taniej siły roboczej ze wschodniej Europy oraz przeciwdziałać pracy na czarno w Niemczech.
Źródło: przepisy o płacy minimalnej.