Umowy na czas nieokreślony, które kończą się wypowiedzeniem, zgodnie z zamysłem ustawodawcy chronią pracownika określonym w przepisach prawa pracy okresem wypowiedzenia. Zgodnie z § 622 Abs. 1 BGB najkrótszy okres wypowiedzenia wynosi 4 tygodnie i liczony jest bądź do 15. dnia miesiąca, bądź też do ostatniego dnia miesiąca.
W przypadku dłuższego okresu zatrudnienia § 622 Abs. 2 BGB przewiduje dłuższe okresy wypowiedzenia, które zawsze kończą się z ostatnim dniem miesiąca:
- jeden miesiąc po 2-letniej pracy w tym samym przedsiębiorstwie
- dwa miesiące po 5-letniej pracy w tym samym przedsiębiorstwie
- trzy miesiące po 8-letniej pracy w tym samym przedsiębiorstwie
- cztery miesiące po 10-letniej pracy w tym samym przedsiębiorstwie
- pięć miesięcy po 12-letniej pracy w tym samym przedsiębiorstwie
- sześć miesięcy po 15-letniej pracy w tym samym przedsiębiorstwie
- siedem miesięcy po 20-letniej pracy w tym samym przedsiębiorstwie
Przy naliczeniu okresów pracy w jednym przedsiębiorstwie nie bierze się pod uwagę okresów pracy zatrudnionego, które przypadają na przedział wiekowy do lat 25. W przypadku umowy na czas próbny okres wypowiedzenia wynosi 2 tygodnie. Umowa próbna może być z kolei zawarta na okres do 6 miesięcy. Wypowiedzenie liczy się od dnia dostarczenia wypowiedzenia. Wypowiedzenie musi mieć zawsze formę pisemną, o czym stanowi § 125 BGB.
Podstawa prawna:
Bürgerliches Gesetzbuch (BGB)
„Bürgerliches Gesetzbuch in der Fassung der Bekanntmachung vom 02.01.2002 (BGBl. I S. 42, ber. S. 2909, 2003 S. 738) zuletzt geändert durch Gesetz vom 19.03.2020 (BGBl. I S. 541) m.W.v. 31.03.2020