Od 1971 roku firmy posiadające niemieckie zezwolenia, które uprawniają do wypożyczania pracowników, mogą innej firmie wypożyczyć u siebie zatrudnionego pracownika. Termin ten określa się w prawie niemieckim jako Zeitarbeit (praca czasowa), a o pracownikach mówi się Leiharbeiter (pracownik wypożyczony).
Powstaje w takiej sytuacji stosunek prawny pomiędzy trzema stronami: pracodawcą formalnym, pracownikiem wypożyczanym i zakładem, w którym pracownik wykonuje pracę.
Pracownik jest formalnie zatrudniony w firmie, która wypożycza pracowników i to ona płaci pracownikowi wynagrodzenie. Z kolei praca jest świadczona na rzecz zupełnie innej firmy, do której pracownik jest wypożyczany. Umowa o pracę jest zawierana pomiędzy firmą wypożyczającą (Zeitarbeit), a pracownikiem wypożyczanym (Leiharbeiter). Prawa i obowiązki wynikające z tej umowy są podobne do standardowych umów o pracę z tą różnicą, że taka umowa zawiera klauzulę o wypożyczeniu pracownika zgodnie z § 613 ustęp 2 BGB. Wynagrodzenie ustala się najczęściej w formie stawki godzinowej.
Stawka godzinowa pracownika jest zawsze mniejsza niż kwota, którą otrzymuje pracodawca za wypożyczenie.
Pośrednik pracy z reguły nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakość pracy pracownika wypożyczonego, ani żadnej odpowiedzialności za wypadki podczas pracy. Zadaniem pośrednika jest wyszukanie pracowników o określonych kwalifikacjach zawodowych.
Wynagrodzenie pracownika wypożyczonego jest zdecydowanie małe. Pośrednik ma duże profity z wypożyczania pracowników i małe ryzyko poniesienia strat, gdyż płaci pracownikowi tylko za przepracowane godziny. Przestoje w pracy nie są opłacane.
Pośrednicy pracy muszą mieć zezwolenie na wypożyczanie pracowników, co reguluje Arbeitnehmerüberlassungsgesetz w paragrafie 1 ustęp 1 zdanie pierwsze. Zezwolenia wydaje specjalnie powołana do tego jednostka. Na początku działalności firmy wypożyczającej pracowników wydaje się zezwolenia na czas określony i co pół roku kontroluje się działania firmy. Firma musi sporządzać półroczne sprawozdania ze swojej działalności.
Warunkiem otrzymania zezwolenia jest profil działalności firmy. Większość zatrudnionych w firmie pracowników musi być wypożyczonych, a nie zatrudnionych na stałe. Po trzech kolejnych przedłużeniach zezwolenia wydaje się zezwolenie na czas nieokreślony. W Niemczech jest ok. 7.000 firm, które mają takie zezwolenia.
Liczbę pracowników wypożyczonych określa się w Niemczech na ponad. 900.000.
Od 01.01.2004 można wypożyczać pracowników bez ograniczeń czasowych.
Zgodnie z § 1b AÜG nie można jednak wypożyczać pracowników budowlanych firmom budowlanym.
Podstawa prawna:
Arbeitnehmerüberlassungsgesetz – Gesetz zur Regelung der gewerbsmäßigen
Arbeitnehmerüberlassung (BGBl. I S. 416, 432)